| Maschil of Asaph. | |
| 1 O God, why hast thou cast us off for ever? why doth thine anger smoke against the sheep of thy pasture? | 1 Oh Dios, bakit mo itinakuwil kami magpakailan man? Bakit ang iyong galit ay umuusok laban sa mga tupa ng iyong pastulan? |
| 2 Remember thy congregation, which thou hast purchased of old; the rod of thine inheritance, which thou hast redeemed; this mount Zion, wherein thou hast dwelt. | 2 Alalahanin mo ang iyong kapisanan na iyong binili ng una, na iyong tinubos upang maging lipi ng iyong mana; at ang bundok ng Sion na iyong tinahanan. |
| 3 Lift up thy feet unto the perpetual desolations; even all that the enemy hath done wickedly in the sanctuary. | 3 Itaas mo ang iyong mga paa sa mga walang hanggang guho, ang lahat na kasamaang ginawa ng kaaway sa santuario. |
| 4 Thine enemies roar in the midst of thy congregations; they set up their ensigns for signs. | 4 Ang mga kaaway mo'y nagsisiangal sa gitna ng iyong kapulungan; kanilang itinaas ang kanilang mga watawat na pinakatanda. |
| 5 A man was famous according as he had lifted up axes upon the thick trees. | 5 Sila'y tila mga tao na nangagtaas ng mga palakol sa mga kakahuyan. |
| 6 But now they break down the carved work thereof at once with axes and hammers. | 6 At ngayo'y lahat ng gawang inanyuan doon. Kanilang pinagputolputol ng palakol at ng mga pamukpok. |
| 7 They have cast fire into thy sanctuary, they have defiled by casting down the dwelling place of thy name to the ground. | 7 Kanilang sinilaban ng apoy ang iyong santuario; kanilang dinumhan ang tahanang dako ng iyong pangalan hanggang sa lupa. |
| 8 They said in their hearts, Let us destroy them together: they have burned up all the synagogues of God in the land. | 8 Kanilang sinabi sa kanilang puso, ating gibaing paminsan: kanilang sinunog ang lahat na sinagoga ng Dios sa lupain. |
| 9 We see not our signs: there is no more any prophet: neither is there among us any that knoweth how long. | 9 Hindi namin nakikita ang aming mga tanda: Wala nang propeta pa; at wala mang sinoman sa amin na nakakaalam kung hanggang kailan. |
| 10 O God, how long shall the adversary reproach? shall the enemy blaspheme thy name for ever? | 10 Hanggang kailan, Oh Dios, mangduduwahagi ang kaaway? Lalapastanganin ba ng kaaway ang iyong pangalan magpakailan man? |
| 11 Why withdrawest thou thy hand, even thy right hand? pluck it out of thy bosom. | 11 Bakit mo iniuurong ang iyong kamay, ang iyong kanan? Ilabas mo sa iyong sinapupunan, at iyong lipulin sila. |
| 12 For God is my King of old, working salvation in the midst of the earth. | 12 Gayon ma'y ang Dios ay aking Hari ng una, na nagliligtas sa gitna ng lupa. |
| 13 Thou didst divide the sea by thy strength: thou brakest the heads of the dragons in the waters. | 13 Iyong hinawi ang dagat sa iyong kalakasan: iyong pinagbasag ang mga ulo ng mga buwaya sa mga tubig. |
| 14 Thou brakest the heads of leviathan in pieces, and gavest him to be meat to the people inhabiting the wilderness. | 14 Iyong pinagputolputol ang mga ulo ng leviatan, ibinigay mo siya na pagkain sa bayan na tumatahan sa ilang. |
| 15 Thou didst cleave the fountain and the flood: thou driedst up mighty rivers. | 15 Ikaw ay nagbukas ng bukal at ilog: iyong tinutuyo ang mga malaking ilog. |
| 16 The day is thine, the night also is thine: thou hast prepared the light and the sun. | 16 Ang araw ay iyo, ang gabi ay iyo rin: iyong inihanda ang liwanag at ang araw. |
| 17 Thou hast set all the borders of the earth: thou hast made summer and winter. | 17 Iyong inilagay ang lahat ng mga hangganan ng lupa: iyong ginawa ang taginit at taginaw. |
| 18 Remember this, that the enemy hath reproached, O LORD, and that the foolish people have blasphemed thy name. | 18 Iyong alalahanin ito, na nangduwahagi ang kaaway, Oh Panginoon, at nilapastangan ng mangmang na bayan ang iyong pangalan. |
| 19 O deliver not the soul of thy turtledove unto the multitude of the wicked: forget not the congregation of thy poor for ever. | 19 Oh huwag mong ibigay ang kaluluwa ng inakay ng iyong kalapati sa mabangis na hayop: huwag mong kalimutan ang buhay ng iyong dukha magpakailan man. |
| 20 Have respect unto the covenant: for the dark places of the earth are full of the habitations of cruelty. | 20 Magkaroong pitagan ka sa tipan: sapagka't ang mga madilim na dako ng lupa ay puno ng mga tahanan ng karahasan. |
| 21 O let not the oppressed return ashamed: let the poor and needy praise thy name. | 21 Oh huwag bumalik na may kahihiyan ang naaapi: pupurihin ng dukha at mapagkailangan ang iyong pangalan. |
| 22 Arise, O God, plead thine own cause: remember how the foolish man reproacheth thee daily. | 22 Bumangon ka, Oh Dios, ipaglaban mo ang iyong sariling usap: alalahanin mo kung paanong dinuduwahagi ka ng mangmang buong araw. |
| 23 Forget not the voice of thine enemies: the tumult of those that rise up against thee increaseth continually. | 23 Huwag mong kalimutan ang tinig ng iyong mga kaaway: ang ingay niyaong nagsisibangon laban sa iyo ay patuloy na lumalala. |