| 1 After this opened Job his mouth, and cursed his day. | 1 Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan. |
| 2 And Job spake, and said, | 2 At si Job ay sumagot, at nagsabi, |
| 3 Let the day perish wherein I was born, and the night in which it was said, There is a man child conceived. | 3 Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi. |
| 4 Let that day be darkness; let not God regard it from above, neither let the light shine upon it. | 4 Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag. |
| 5 Let darkness and the shadow of death stain it; let a cloud dwell upon it; let the blackness of the day terrify it. | 5 Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw. |
| 6 As for that night, let darkness seize upon it; let it not be joined unto the days of the year, let it not come into the number of the months. | 6 Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan. |
| 7 Lo, let that night be solitary, let no joyful voice come therein. | 7 Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig. |
| 8 Let them curse it that curse the day, who are ready to raise up their mourning. | 8 Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya. |
| 9 Let the stars of the twilight thereof be dark; let it look for light, but have none; neither let it see the dawning of the day: | 9 Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga: |
| 10 Because it shut not up the doors of my mother's womb, nor hid sorrow from mine eyes. | 10 Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata. |
| 11 Why died I not from the womb? why did I not give up the ghost when I came out of the belly? | 11 Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina? |
| 12 Why did the knees prevent me? or why the breasts that I should suck? | 12 Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin? |
| 13 For now should I have lain still and been quiet, I should have slept: then had I been at rest, | 13 Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako: |
| 14 With kings and counsellers of the earth, which built desolate places for themselves; | 14 Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila; |
| 15 Or with princes that had gold, who filled their houses with silver: | 15 O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak: |
| 16 Or as an hidden untimely birth I had not been; as infants which never saw light. | 16 O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag. |
| 17 There the wicked cease from troubling; and there the weary be at rest. | 17 Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod. |
| 18 There the prisoners rest together; they hear not the voice of the oppressor. | 18 Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag. |
| 19 The small and great are there; and the servant is free from his master. | 19 Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon. |
| 20 Wherefore is light given to him that is in misery, and life unto the bitter in soul; | 20 Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan; |
| 21 Which long for death, but it cometh not; and dig for it more than for hid treasures; | 21 Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago; |
| 22 Which rejoice exceedingly, and are glad, when they can find the grave? | 22 Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan? |
| 23 Why is light given to a man whose way is hid, and whom God hath hedged in? | 23 Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios? |
| 24 For my sighing cometh before I eat, and my roarings are poured out like the waters. | 24 Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig. |
| 25 For the thing which I greatly feared is come upon me, and that which I was afraid of is come unto me. | 25 Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin. |
| 26 I was not in safety, neither had I rest, neither was I quiet; yet trouble came. | 26 Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating. |