| 1 Moreover Job continued his parable, and said, | 1 At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi, |
| 2 Oh that I were as in months past, as in the days when God preserved me; | 2 Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios; |
| 3 When his candle shined upon my head, and when by his light I walked through darkness; | 3 Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman; |
| 4 As I was in the days of my youth, when the secret of God was upon my tabernacle; | 4 Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda; |
| 5 When the Almighty was yet with me, when my children were about me; | 5 Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko; |
| 6 When I washed my steps with butter, and the rock poured me out rivers of oil; | 6 Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis! |
| 7 When I went out to the gate through the city, when I prepared my seat in the street! | 7 Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan, |
| 8 The young men saw me, and hid themselves: and the aged arose, and stood up. | 8 Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo: |
| 9 The princes refrained talking, and laid their hand on their mouth. | 9 Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig; |
| 10 The nobles held their peace, and their tongue cleaved to the roof of their mouth. | 10 Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig. |
| 11 When the ear heard me, then it blessed me; and when the eye saw me, it gave witness to me: | 11 Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin: |
| 12 Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, and him that had none to help him. | 12 Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya. |
| 13 The blessing of him that was ready to perish came upon me: and I caused the widow's heart to sing for joy. | 13 Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao. |
| 14 I put on righteousness, and it clothed me: my judgment was as a robe and a diadem. | 14 Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema. |
| 15 I was eyes to the blind, and feet was I to the lame. | 15 Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay. |
| 16 I was a father to the poor: and the cause which I knew not I searched out. | 16 Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat. |
| 17 And I brake the jaws of the wicked, and plucked the spoil out of his teeth. | 17 At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin. |
| 18 Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply my days as the sand. | 18 Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin: |
| 19 My root was spread out by the waters, and the dew lay all night upon my branch. | 19 Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga: |
| 20 My glory was fresh in me, and my bow was renewed in my hand. | 20 Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay. |
| 21 Unto me men gave ear, and waited, and kept silence at my counsel. | 21 Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo. |
| 22 After my words they spake not again; and my speech dropped upon them. | 22 Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila. |
| 23 And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide as for the latter rain. | 23 At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan. |
| 24 If I laughed on them, they believed it not; and the light of my countenance they cast not down. | 24 Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak. |
| 25 I chose out their way, and sat chief, and dwelt as a king in the army, as one that comforteth the mourners. | 25 Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis. |