| 1 But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to have set with the dogs of my flock. | 1 Nguni't ngayo'y silang bata kay sa akin ay nagsisitawa sa akin, na ang mga magulang ay di ko ibig na malagay na kasama ng mga aso ng aking kawan. |
| 2 Yea, whereto might the strength of their hands profit me, in whom old age was perished? | 2 Oo, ang kalakasan ng kanilang kamay, sa ano ko mapapakinabangan? Mga taong ang kalusugan ng gulang ay lumipas na. |
| 3 For want and famine they were solitary; fleeing into the wilderness in former time desolate and waste. | 3 Sila'y lata sa pangangailangan at sa kagutom; kanilang nginangata ang tuyong lupa, sa kadiliman ng kasalatan at kapahamakan. |
| 4 Who cut up mallows by the bushes, and juniper roots for their meat. | 4 Sila'y nagsisibunot ng mga malvas sa tabi ng mabababang punong kahoy; at ang mga ugat ng enebro ay siyang kanilang pinakapagkain. |
| 5 They were driven forth from among men, (they cried after them as after a thief;) | 5 Sila'y pinalayas mula sa gitna ng mga tao; sila'y sumisigaw sa likuran nila, na gaya ng sa likuran ng isang magnanakaw. |
| 6 To dwell in the clifts of the valleys, in caves of the earth, and in the rocks. | 6 Upang sila'y magsitahan sa nakatatakot na mga libis, sa mga puwang ng lupa, at ng mga bato. |
| 7 Among the bushes they brayed; under the nettles they were gathered together. | 7 Sa gitna ng mabababang punong kahoy ay nagsisiangal; sa ilalim ng mga tinikan ay nangapipisan. |
| 8 They were children of fools, yea, children of base men: they were viler than the earth. | 8 Mga anak ng mga mangmang, oo, mga anak ng mga walang puring tao; sila'y mga itinapon mula sa lupain. |
| 9 And now am I their song, yea, I am their byword. | 9 At ngayon ay naging kantahin nila ako, Oo, ako'y kasabihan sa kanila. |
| 10 They abhor me, they flee far from me, and spare not to spit in my face. | 10 Kanilang kinayayamutan ako, nilalayuan nila ako, at hindi sila nagpipigil ng paglura sa aking mukha. |
| 11 Because he hath loosed my cord, and afflicted me, they have also let loose the bridle before me. | 11 Sapagka't kinalag niya ang kaniyang panali, at pinighati ako, at kanilang inalis ang paningkaw sa harap ko. |
| 12 Upon my right hand rise the youth; they push away my feet, and they raise up against me the ways of their destruction. | 12 Sa aking kanan ay tumatayo ang tanga; itinutulak nila ang aking mga paa, at kanilang pinapatag laban sa akin ang kanilang mga paraan ng paghamak. |
| 13 They mar my path, they set forward my calamity, they have no helper. | 13 Kanilang sinisira ang aking landas, kanilang isinusulong ang aking kapahamakan, mga taong walang tumulong. |
| 14 They came upon me as a wide breaking in of waters: in the desolation they rolled themselves upon me. | 14 Tila dumarating sila sa isang maluwang na pasukan: sa gitna ng kasiraan ay nagsisigulong sila. |
| 15 Terrors are turned upon me: they pursue my soul as the wind: and my welfare passeth away as a cloud. | 15 Mga kakilabutan ay dumadagan sa akin, kanilang tinatangay ang aking karangalan na gaya ng hangin; at ang aking kaginhawahan ay napaparam na parang alapaap. |
| 16 And now my soul is poured out upon me; the days of affliction have taken hold upon me. | 16 At ngayo'y nanglulupaypay ang aking kaluluwa sa loob ko; mga kaarawan ng pagkapighati ay humawak sa akin. |
| 17 My bones are pierced in me in the night season: and my sinews take no rest. | 17 Sa gabi ay nagaantakan ang aking mga buto, at ang mga antak na nagpapahirap sa akin ay hindi nagpapahinga. |
| 18 By the great force of my disease is my garment changed: it bindeth me about as the collar of my coat. | 18 Sa matinding karahasan ng aking sakit ay nagiging katuwa ang aking suot: tumatali sa akin sa palibot na gaya ng leeg ng aking baro. |
| 19 He hath cast me into the mire, and I am become like dust and ashes. | 19 Inihahagis niya ako sa banlik, at ako'y naging parang alabok at mga abo. |
| 20 I cry unto thee, and thou dost not hear me: I stand up, and thou regardest me not. | 20 Ako'y dumadaing sa iyo, at hindi mo ako sinasagot: ako'y tumatayo, at minamasdan mo ako. |
| 21 Thou art become cruel to me: with thy strong hand thou opposest thyself against me. | 21 Ikaw ay naging mabagsik sa akin: sa pamamagitan ng kapangyarihan ng iyong kamay ay hinahabol mo ako. |
| 22 Thou liftest me up to the wind; thou causest me to ride upon it, and dissolvest my substance. | 22 Itinataas mo ako sa hangin, pinasasakay mo ako roon; at tinutunaw mo ako sa bagyo. |
| 23 For I know that thou wilt bring me to death, and to the house appointed for all living. | 23 Sapagka't talastas ko na iyong dadalhin ako sa kamatayan, at sa bahay na takda sa lahat na may buhay. |
| 24 Howbeit he will not stretch out his hand to the grave, though they cry in his destruction. | 24 Gayon man ang isa ay di ba naguunat ng kamay sa kaniyang pagkahulog? O sa kaniyang kasakunaan kung kaya sisigaw ng tulong? |
| 25 Did not I weep for him that was in trouble? was not my soul grieved for the poor? | 25 Hindi ko ba iniyakan yaong nasa kabagabagan? Hindi ba ang aking kaluluwa ay nakikidamay sa mapagkailangan? |
| 26 When I looked for good, then evil came unto me: and when I waited for light, there came darkness. | 26 Pagka ako'y humahanap ng mabuti, ang kasamaan nga ang dumarating: at pagka ako'y naghihintay ng liwanag ay kadiliman ang dumarating. |
| 27 My bowels boiled, and rested not: the days of affliction prevented me. | 27 Ang aking puso'y nababagabag at walang pahinga; mga araw ng kapighatian ay dumating sa akin. |
| 28 I went mourning without the sun: I stood up, and I cried in the congregation. | 28 Ako'y yumayaong tumatangis na walang araw; ako'y tumatayo sa kapulungan at humihinging tulong. |
| 29 I am a brother to dragons, and a companion to owls. | 29 Ako'y kapatid ng mga chakal, at mga kasama ng mga avestruz. |
| 30 My skin is black upon me, and my bones are burned with heat. | 30 Ang aking balat ay maitim, at natutuklap, at ang aking mga buto ay nagpapaltos. |
| 31 My harp also is turned to mourning, and my organ into the voice of them that weep. | 31 Kaya't ang aking alpa ay naging panangis, at ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak. |